Trátase dun coleoptero endémico do noroeste penínsular. A distribución coñecida limita polo Sur en Coimbra (Portugal) e polo Este ata Arbón (Asturias). Está asociado indefectiblemente a cursos de augas limpas. Os requerimentos biolóxicos baséanse en augas ben osixenadas con praias de area, estas últimas para o desenvolvemento larvario.
Andrade, principal coñecedor desta especie, calcula que presenta tres ou catro xeracións por ano (Andrade, 1980). Este número de xeracións débese a unha temperá actividade dende principios de marzo, prologándose ata outubro, mes no que entrarían en invernación, tanto como adultos como en fase larvaria. As datas extremas nas que o temos atopado en actividade van dende o 7 de febreiro ata o 12 de septembro, o que coincide bastante coa bibliografía. A altitude non semella ser un obstaculo, pois existen citas dende altitudes menores de 100 metros ata Pena Trevinca (Jennel in Andrade,1980), aínda que sen precisar a altura. No interior da provincia de Pontevedra témolo atopado nos 750 metros.
Dentro das especies do grupo Carabus presentes en Galicia é unha das máis sobranceiras. O corpo é completamente mouro a excepción dos seus fémures que son bermellos. Os élitros están percorridos por costelas lonxitudinais, sendo moi semellante, salvo a coración, a Rhabdotocarabus melancholicus . Semella presentar un dimorfismo sexual respecto ó tamaño, cunha media de 25,0 mm nas femias e 22,5 nos machos, aínda que a mostra empregada, moi cativa (n=12), puidera falsear os datos. Polo día atópase agachado nas pedras das beiras dos ríos, mantendo a súa actividade pola noite. A alimentación consiste en lesmas e miñocas.
AMEAZAS
A contaminación dos ríos implica a súa desaparición, sendo sustituído por Rhabdotocarabus melancholicus. O coleccionismo indiscriminado podería provocar algunha extinción local, aínda que a súa capacidade reproductiva puidera solventar esta cuestión de non coincidir con outros factores.O descoñecemento da súa capacidade de desprazamento e potenciais enemigos naturais, unido á crecente degradación biolóxica dos ríos e as minicentrais, permítenos considerar a esta especie como vulnerable.
BIBLIOGRAFÍA
- Andrade Malde, Xulio (1980) Notas sobre la biología de Ctenocarabus galicianus, Gory. Nouv. Rev. Ent. X:19-28.
- Prieto Piloña, Fernando & Valcarcel, Javier P. (1996) Catálogo bibliográfico de los Caraboidea (Coleoptera) de Galicia (N.O. de la Península Ibérica). Suplemento nº 1 del Boletín de la Sociedad Entomológica Aragonesa. 17 pp. Zaragoza.
- SGHN (1991) Programa Esenga: Período 1985-1988. Voceiro de divulgación nº 6. 30 pp. Vilagarcía.
Xosé Lois Rey Muñiz
Contaminación